Kaplica Matki Bożej Cudownego Medalika w Paryżu
© KarmaWeather autorstwa Konbi - Wszelkie prawa zastrzeżone
Zdjęcie na okładkę: Paris la douce
Kaplica Matki Bożej Cudownego Medalika
W Paryżu kaplica Matki Bożej Cudownego Medalika od prawie dwóch stuleci jest miejscem pielgrzymek, modlitwy i medytacji dla tych, którzy zgodnie z wiarą katolicką pragną znaleźć się pod opieką Maryi.
Wielką sławę przyniosły mu tajemnice i cuda związane z objawieniami maryjnymi oraz obietnica wielkich łask udzielonych posiadaczom wspomnianego medalika, tradycyjnie postrzeganego jako źródło cudownych nawróceń i uzdrowień. Długo rozprowadzane w automatach, teraz małe przedmioty można znaleźć w sklepie, gdzie są sprzedawane z napisem „medal należy nosić i rozdawać nie jako talizman, ale z wiarą i miłością”.
W 1830 r. Najświętsza Maryja Panna ukazała się Katarzynie Labouré (1806-1876), skromnej wieśniaczce z Burgundii, wówczas młodej nowicjuszce z zakonu Sióstr Miłosierdzia św. Wincentego a Paulo. Od lipca do listopada 1830 r. W sercu kaplicy, na placu zarezerwowanym dla sióstr seminarium, Matka Chrystusa odwiedziła ją pięciokrotnie. W szczególności poleciła jej wybić medalik z wyrytym wezwaniem „O Maryjo, bez grzechu poczęta, módl się za nami, którzy się do Ciebie uciekamy”. Katarzyna powierza to doświadczenie tylko spowiednikowi i Matce Przełożonej. Przyjęła habit (strój religijny) i złożyła śluby 30 stycznia 1831 r. Dnia 5 lutego 1831 r. Wstąpiła do hospicjum Enghien we wsi Reuilly na południowym wschodzie Paryża, gdzie pozostała do końca. życie w anonimowości swojego powołania. Catherine przez cały okres swojego istnienia, z dyskrecją graniczącą z milczeniem, mnoży wizje i przeczucia.
Kosmopolityczny tłum, dwa miliony pielgrzymów co roku gromadzi się w miejscach objawień Najświętszej Maryi Panny. W kaplicy wierni odbywają nabożeństwo przed relikwiami św. Katarzyny Labouré, beatyfikowanej w 1933 r., A następnie kanonizowanej w 1947 r. Przez Piusa XII. Niektórzy przypisują jej szczątkom cuda, zwłaszcza dzień po jej śmierci w 1876 roku, kiedy to niepełnosprawne dziecko odzyskało sprawność w nogach.
Przedmiotami pobożności, w chórze znajduje się także grób założycielki św. Ludwiki de Marillac (1591-1660), pierwszej przełożonej zakonu Sióstr Miłosierdzia, beatyfikowanej w 1920 r., Kanonizowanej w 1934 r. Oraz serce św. Paul (1581-1660) kanonizował w 1737 r. Krzesło, na którym siedziałaby Dziewica podczas swojego ukazania się Katarzynie.
Siostry Miłosierdzia, zakon ustanowiony w 1633 r. Przez św. Wincentego a Paulo i którego formacja zgromadzenia została powierzona św. Ludwikowi de Marillac, poświęcają swe dzieła służbie chorym, cielesnej i duchowej posłudze ubogim. Jako pierwsza kongregacja żeńska, która uciekła spod władzy płotu, wędrują po ulicach, pomagając nieszczęśliwym, pracują jako pielęgniarki w szpitalach i hospicjach.
Przy 140 rue du Bac w Paryżu dawny Hôtel de Lassay z 1681 r., Rozbudowany w 1766 r. Przez księcia de la Vallière, aby pomieścić jego bibliotekę z 50 000 cennych dzieł, która stała się Hôtel de Châtillon, został przekazany dekretem cesarskim Siostry Miłosierdzia. Przekształcony, wyposażony w 1812 roku przez architekta Louisa-Emmanuela Damesme, staje się pierwszym klasztorem Sióstr Miłosierdzia św. Wincentego a Paulo. Uświęcona w 1815 roku kaplica nosi imię Najświętszego Serca Jezusowego, a kult maryjny nabiera w niej kształtu po objawieniach Matki Bożej Katarzynie Labouré w 1830 roku.
Obecnie za surowym porte-cochère pielgrzymi maszerują aleją otoczoną zabudowaniami klasztornymi. Elementy dekoracyjne nawiązują do historii tego miejsca. Rzeźby św. Wincentego a Paulo i św. Ludwiki de Marillac stoją obok rzeźb z pierwszego objawienia maryjnego Katarzyny Labouré. Płaskorzeźby i panele ilustrują na obrazach podróż św. Wincentego a Paulo i stworzenie Sióstr Miłosierdzia, a także opis objawień Matki Bożej Katarzynie Labouré.
Kaplica, bardzo ruchliwa, wita wszystkich, którzy przychodzą, aby modlić się do Najświętszej Maryi Panny. Oryginalny budynek z 1815 roku, z nawą przykrytą niskim sklepieniem kolebkowym, przeznaczony jest tylko dla zakonników zgromadzenia. Po objawieniach maryjnych Katarzyny Labouré w 1830 r. Archidiecezja przez dwa lata rozpatrywała prośbę o uderzenie medalu poświęconego kultowi maryjnemu. W 1832 r. Podczas epidemii cholery w Paryżu rozdano wiele medali. Zobowiązania ochronne, nadzieje na wyzdrowienie, szybko osiągają sukces. Kaplica Matki Bożej Cudownego Medalika jest stopniowo udostępniana publiczności, zanim stanie się ważnym miejscem pielgrzymek, gdy echo cudów rozbrzmiewa na całym świecie.
W latach 1843-1845 został po raz pierwszy powiększony o nawy boczne i absydę. Nad ołtarzem, na końcu apsydy, białą skałę zwieńczona jest „Dziewicą promieni” w 1856 roku. Przy wejściu do chóru po prawej stronie znajduje się kapliczka przedstawiająca ciało św. po lewej stronie znajduje się grób św. Ludwiki de Marillac, umieszczony tu od 1920 r., dwie realistyczne, leżące postacie, zdolne poruszyć wyobraźnię zwiedzających. W 1930 r. Podwyższono nawę, aby pomieścić dwie krużganki. Lżejsze podpory pozwalają pomieścić więcej pielgrzymów. Łuk triumfalny ozdobiony freskiem jest hołdem dla objawienia się Matki Jezusa Katarzyny Labouré.
Zaplanuj wizytę w Kaplicy Matki Bożej Cudownego Medalika
Chapelle Notre-Dame de la Médaille Miraculeuse
Address: 140 rue du Bac - Paris 7Telefon: +33 (0)1 49 54 78 88
Faks: +33 (0)1 49 54 78 89
Metro: Sèvres-Babylone (wiersze 10 i 12)
Autobus: 39, 63, 70, 84, 87, 94
Praktyczne informacje i rozkłady jazdy: strona internetowa