Paryż, Francja: Katakumby

Historia (część 2)

Już w XVI wieku lekarze, którzy w tamtym czasie byli bardziej skłonni przyspieszyć śmiertelny proces niż leczyć swoich pacjentów, są zaniepokojeni ryzykiem chorób i epidemii, jakie te dopłaty z paryskich cmentarzy ponoszą na paryżan. Z prawie stałym zapachem gnijących zwłok w wielu miejscach miasta, pojawiają się poważne problemy higieniczne, ponieważ Woda pitna staje się skażona i niezdatna do spożycia.

Cmentarz Świętych Innocentów, między V w. A jego całkowitym zniszczeniem dekretem królewskim z 9 listopada 1785 r., Jest największym cmentarzem w Paryżu. Szacuje się, że sam ten cmentarz w zabytkowym centrum miasta, którego położenie sąsiaduje z fontanną Niewinnych, na rogu Rue de la Ferronerie i rue Saint-Denis w 1. dzielnicy Paryża, zawierał ponad 2 miliony zwłok.

Z uwagi na epidemie i przewidywaną długość życia pochówki odbywały się w niemal przemysłowym tempie, z ciałami ze wszystkich parafii i hospicjów w mieście. Nasycenie i zagrożenia dla zdrowia przezwyciężyły wagę tradycji, zwłaszcza że przez kilka stuleci Kościół sprzeciwiał się jakiejkolwiek zmianie w sposobie organizacji pochówków w stolicy królestwa. Dopiero w 1765 r. Dekret parlamentu paryskiego wprowadził nielegalne jakiekolwiek nowe pochówki wewnętrzne. Z tej okazji wokół Paryża powstaje kilka cmentarzy, co nie wystarczy, aby zatrzymać istniejące wcześniej tradycje grobowe.

Kiedy cmentarz Świętych Innocentów zostanie ostatecznie zamknięty, organizowane jest czyszczenie i przenoszenie zawartych w nim kości. Przez półtora roku setki tysięcy kości są transportowane do byłych podziemnych kamieniołomów Tombe-Issoire, gdzie dziś znajduje się wejście do katakumb Paryża (w dzielnicy Denfert-Rochereau).

Fakty o katakumbach paryskich

• Piwnice Paryża

Basen geologiczny regionu paryskiego jest rodzajem gruyère, ponieważ od setek lat jego piwnice są wykorzystywane do budowy domów w mieście, co znacznie zmniejsza koszty budowy, powodując prawie zerowe koszty transportu kamieni. Jaskinia Butte-Chaumont Park w 19. dzielnicy jest jedną z niewielu reliktów podziemnych kamieniołomów gipsu, które są nadal widoczne.

Katakumby Paryża to niewielka część gigantycznej sieci tuneli i starych kamieniołomów, które biegną pod miastem. Po sukcesie stworzenia ossuarium Tombe-Issoire, inne mniejsze ossuaria powstały na tej samej zasadzie w byłych kamieniołomach gipsu w Paryżu, ale nie są one otwarte dla zwiedzających. Podczas drugiej wojny światowej podziemne sieci Paryża były regularnie używane, oczywiście przez oporu, a także przez tych, którzy praktykowali czarny rynek.

• Katakumba czy kostnica?

Zainspirowana rzymskimi praktykami pogrzebowymi na podziemnych cmentarzach, nazwa katakumba została szybko przypisana nowemu miejskiemu ossuarium Paryża w Tombe-Issoire, nawet jeśli jest to tylko miejsce przechowywania kości miasta i że to miejsce było nieprzeznaczony do celów religijnych.

• Atmosfera paryskich katakumb

Otwarte dla publiczności od 1867 r. Paryskie katakumby stanowią zaledwie 1% podziemnej sieci starych kamieniołomów Paryża, która jest nadal kursem o długości 1500 metrów. Pamiętaj, aby założyć sweter przed zanurzeniem się w trzewiach Paryża na ponury spacer trwający 45 minut, w wilgotnej i chłodnej atmosferze (14° C).

• Niekończący się sukces wizyt

Katakumby Paryża są jednym z najczęściej odwiedzanych zabytków Paryża, z prawie 500 000 odwiedzających rocznie, którzy mają cierpliwość w kolejce od jednej do dwóch godzin, zanim będą mogli wejść do jaskini makabrycznej par excellence.

Katakumby Paryskie w kulturze popularnej i legendach

Wiele miejskich legend krąży o katakumbach Paryża. Pomimo tego, że miejsce jest ciemne i łatwo się zgubić, wielu paryżan, lekkomyślnych i spragnionych silnych emocji, odważyło się na nie włamać. W latach osiemdziesiątych i dziewięćdziesiątych krążyły pogłoski o katakumbach, że łebki skór mają swoją siedzibę w środku, lub że regularnie dokonuje się tam czarne masy i ofiary z kotów. Dziś miejsce jest znacznie bezpieczniejsze, a jeśli legendy miejskie trwają, dreszcze, które mogą wywołać, zmniejszyły się w tym samym czasie, gdy niezwykłe lub dramatyczne wtargnięcia do katakumb Paryża już nie pojawiają się w nagłówkach.

Planujesz podróż do Paryża

Dzięki 3 międzynarodowym portom lotniczym (Charles-de-Gaulle, Orly, Beauvais), 7 dworcom kolejowym, pociągom regionalnym (zwanym RER), metrze (zwanym „Le Métro”) i sieci autobusowej, Paryż jest łatwo dostępny i łatwo jest dostać raz w centrum miasta. Liczne prace drogowe przeprowadzone przez Radę Miasta Paryża w ostatnich latach, oficjalnie mające na celu zmniejszenie ruchu i ułatwienie alternatywnych środków transportu do samochodu, przyniosły odwrotny skutek, zwiększając korki i zanieczyszczenia.

Dlatego pomimo swoich niedogodności (względna czystość, przeludnienie w godzinach szczytu, nieczystość) Métro pozostaje najłatwiejszym i najtańszym sposobem na przejście z jednego punktu do drugiego. Pomyśl także o tym, że centrum Paryża jest stosunkowo niewielkie w porównaniu do miast takich jak Londyn czy Berlin, co pozwala na spacer pieszo po wielu historycznych dzielnicach miasta, które promieniują wokół wyspy miasta („Île de la Cité”) . Ta wyspa pośrodku Sekwany, w której znajduje się Katedra Notre-Dame, była w okresie Gallo-Rzymskim punktem początkowym Lutèce („Lutecia”, od łacińskiego Lutum, co oznacza błoto ). Błotniak Lutèce przyjął nazwę Paryż od 310 r. Cóż za podróż dla tego miasta, które powstało z bagien i stało się dziś znane jako Miasto Światła!

W końcu, jeśli przylatujesz samolotem do Paryża, lepiej wsiąść do pociągu regionalnego (RER), aby dotrzeć do miasta, niż wziąć taksówkę, ponieważ wady jazdy taksówką (koszt, nieoczekiwane dodatkowe koszty, trasy pośrednie, korki) ) są często pierwszym nieprzyjemnym doświadczeniem dla wielu odwiedzających.

Inne zabytki i miejsca obok katakumb Paryża

• Lew z Belfort

Na Place Denfert-Rochereau dominuje posąg w miedzianych płytach lwa Belforta, wyrzeźbiony przez Frédérica-Auguste'a Bartholdiego (1834 - 1904), słynnego autora Statuy Wolności. Pięć modeli tego samego posągu, siostrzyczki z monumentalnej wersji Liberty Island w Nowym Jorku, są widoczne w różnych częściach Paryża, a model złotego płomienia Statuy Wolności znajduje się na moście Almy, nad tunelem gdzie księżna Diana zmarła tragicznie 31 sierpnia 1997 r.

• Pomnik Balzaca

Jeśli zejdziesz bulwarem Raspail do bulwaru Montparnasse, możesz odkryć jeden z najdziwniejszych posągów Auguste'a Rodina (1840–1917). Dostępna również z wyjścia metra Vavin (linia metra 4), jest to rzeźba pisarza Honoré de Balzaca (1799–1850) podpisana „Rodin do Balzac”. Rodin przez lata walczył o stworzenie tego posągu, którego chciał jako ostatecznego symbolu aktu ludzkiej twórczości, krętego, okazałego i instynktownego. Wynik dla współczesnych Rodina i zwykłego obserwatora jest zagadkowy od pierwszego wejrzenia. Ciało pochylone do tyłu, fałdy ciężkiego płaszcza autora „Komedii ludzkiej” maskują jego zamknięte ramiona i pięści trzymane przed nim, co zwiększa poczucie niepokoju przed tą postacią, tak dziwaczną i imponującą. w tym samym czasie. Co do pozornie dominującej twarzy, wydaje się poruszona nieskończonymi falami melancholijnych myśli. To geniusz Rodina, który z powodzeniem wykorzystał materiał swojego modelu, a mianowicie to zamaskowane ciało, rozciągnięte w niepewnej równowadze, prawa stopa do przodu, ale ciało cofnięte, twarz i włosy mieszają się z zasłoną jego płaszcza, aby wyrazić złożoność stworzenia w trakcie tworzenia.

• Dzielnica Montparnasse

Pomiędzy ulicą Vavin a stacją Montparnasse znajdujesz się w sercu historycznej dzielnicy Montparnasse, która była między końcem XIX wieku a hucznymi latami 30. XX wieku i była jednym z najważniejszych artystycznych miejsc Paryża (z Montmartre ) oraz punkt przybycia, dzięki otwarciu linii Paryż-Brześć w 1865 r., imigracji bretońskiej przyciągniętej światłami stolicy, do tego stopnia, że dzielnica jest również nazywana w tym czasie małą Brytanią („la Z tego okresu, w którym wystąpili Pablo Picasso, Apollinaire, Marc Chagall, Chaim Soutine, Jean Cocteau, Ernst Hemingway, Alberto Giacometti, Andre Breton, Amedeo Modigliani, Salvador Dali, Diego Rivera, Marcel Duchamp, Constantin Brancusi i wielu innych wielkie nazwiska sztuki XX wieku, jest tylko kilka pamiątkowych tablic przypominających o obecności pracowni artystów, w których pracowała większość. Nadal istnieją brasserie i kawiarnie, takie jak La Coupole,Le Dôme, Le Wybierz, La Rotonde, Harry's Bar, Paris i La Closerie des Lilas. Pozwalają zanurzyć się na chwilę w nostalgicznej atmosferze tej epoki , kiedy Paryż był nadal artystycznym latarnią świata. Z drugiej strony, jeśli usiądziesz na tarasie, zauważysz, że ceny menu we wszystkich tych restauracjach nie odzwierciedlają już artystycznego życia tego wspaniałego czasu. zastanawiam się, czym jest ta czarna wieża, która stoi nad dzielnicą, jest to Wieża Montparnasse, którą gardzi większość paryżan z powodu swojej brzydoty. Wspinaczka na szczyt może być interesująca, aby zobaczyć widok paryskiej alternatywy dla Wieża Eiffla. To także jedyny punkt widzenia w Paryżu, w którym nie widać już tej niekochanej wieży!

• Cmentarz Montparnasse

Jeśli nie miałeś dawki kości przez jeden dzień po wizycie w katakumbach Paryża, zawsze możesz wybrać się na spacer na cmentarz Montparnasse, położyć kwiat na grobach Charlesa Baudelaire'a, Serge Gainsbourg, Jean-Paula Sartre, Samuel Beckett lub Man Ray.

Chiński znak zodiaku Francji i zgodność

Sprawdź, czy jesteś kompatybilny z krajem, który zamierzasz odwiedzić