Nordyckie runy wikingów: znaczenie, pochodzenie
© KarmaWeather autorstwa Konbi - Wszelkie prawa zastrzeżone
Runy są drogami mądrości i wiedzy starożytnych ludów gotyckich, anglosaskich i wikingów.
Odkryj historyczne i mitologiczne pochodzenie run nordyckich, ich użycie jako system pisania oraz ich magiczne i wróżbiarskie znaczenie. W tym artykule znajduje się także pełna lista 24 run alfabetu futhark, z nazwą każdego znaku runicznego, jego tradycyjnym znaczeniem i symbolem (znak runiczny).
Pochodzenie run
Runy nordyckie lub proto-germańskie stanowią oryginalny alfabet ludów wschodnioniemieckich (język gotycki) i północnych (język nordycki), które przyjęły je jako system pisma, zanim łacina zaczęła narzucać się w całej Europie w tym samym czasie co chrześcijaństwo. Pierwsze historyczne ślady pisma runicznego pochodzą z I wieku, nawet jeśli ich użycie jest prawdopodobnie znacznie starsze. Indoeuropejski rdzeń przedrostka „ru” słowa „rune” oznacza tajemnicę, sekret lub szept, co wyraźnie implikuje ustną tradycję sprzed stworzenia alfabetu runicznego (futhark).
Czy to w staroangielskim („rún”: tajemnica, sekret), w staroangielskim („runian”: szept), w staronordyckim („bieg”: tajemnica, sekret), w gotyckim („rúna”: tajemnica, tajemniczy świat) , w języku litewskim („runat”: mówić), we współczesnym języku niemieckim („raunen”: szeptać) lub nawet w języku egipskim („ren”: tajna nazwa), uporczywość i zasięg geograficzny słowa „rune”, zawsze z prawie identycznym lub równorzędnym znacznikiem, po raz kolejny świadczy o pradawnej praktyce, która wykracza poza pole historyczne, łącząc legendy i założyciele. Najnowsze badania naukowe wykazują, że większość opowieści ludowych ludów indoeuropejskich, takich jak te zebrane w XIX wieku przez braci Grimm i wzięte w XX wieku przez Walta Disneya, mogły się cofnąć o ponad 6000 lat.
Jeśli współczesne słowo „runa” ma mniej poetycki i znacznie bardziej pragmatyczny łaciński rdzeń („runa” = runiczny charakter narodu nordyckiego), pozostaje faktem, że silny tajemniczy ślad nadal otacza runy. Początki run, ich głębokie znaczenie, ich rola w życiu codziennym ludów germańskich, skandynawskich i anglosaskich, a nawet praktyki wróżbiarskie, z którymi były związane, są nadal przedmiotem badań i dzielą specjalistów, którzy są pasjonat runeologii od XIX wieku. Każde odkrycie archeologiczne starożytnego miejsca pochówku w Szwecji, Norwegii, Danii, Islandii i wszędzie indziej w Europie może w dowolnym momencie zakłócić zrozumienie nordyckiego i wikingowskiego sposobu życia i pozwolić nieco podnieść tajemnicę run.
Niektórzy badacze od dawna byli przekonani o grecko-łacińskim pochodzeniu run. Z wyłączeniem greckiego z etruskimi korzeniami i łacińskiego z greckimi korzeniami, wydaje się, że w rzeczywistości runy mają mieszane korzenie między Europą Południową (alfabet etruski) a Europą Północną, poprzez plemię germańskie z językiem symbolicznym i magicznym spadkobiercą skandynawskich piktogramów. Byłoby to zatem zasługą wielu wymian handlowych, które miały miejsce w Europie w epoce brązu, które połączyły się z etruskim alfabetem i świętymi nordyckimi proto-symbolami.
Przypomnienie: ten artykuł dotyczy konkretnie run nordyckich Viking, a nie run celtyckich. Bardzo obecne w Irlandii runy celtyckie (oghamy) były używane głównie przez Celtów i Galów w czasach Juliusza Cezara, który zabronił ich używania. Podobnie jak futhark, alfabet ogham jest runiczny. Jeśli istnieje zgodność między tymi dwoma starożytnymi alfabetami, są to jednak dwa odrębne systemy, a także ich pisownia (ich symbole), jak również ich literackie, praktyczne i magiczne zastosowania.
Mitologia nordycka
Magiczna i wróżąca funkcja run opiera się, oprócz ukrytego znaczenia symboli runicznych, które do tej pory nie ujawniły wszystkich swoich tajemnic, w mitologii nordyckiej, czyli starożytnej religii nordyckiej, zanim została wyparta przez chrześcijaństwo. Według mitologii Wikingów bóg Odin panuje nad Asgaardem, jednym z 9 światów, Midgard (świat środkowy) okupowany przez ludzi, a Svartalfheim jest światem krasnoludów.
Każdy z 9 światów, zorganizowanych na trzech głównych poziomach, jest zamieszkany przez różne ludy. Wśród nich Asgard, zamieszkany przez bogów, Midgard (środkowy świat), okupowany przez ludzi, lub Svartalfheim, świat krasnoludów. Jest to zatem wieloświat, ponieważ według starożytnych ludów nordyckich kosmos jest zawarty w centralnym drzewie świata Yggdrasil, które zawiera i łączy oba te 9 niezależnych światów. Odyn jest jednym z pierwotnych bogów, obecnych na długo przed stworzeniem ludzi. Legenda przypisuje mu wynalazek, a raczej odkrycie run, poprzez historię jego rytualnego poświęcenia się Yggdrasilowi, kosmicznemu drzewu 9 światów. Odyn przywiązuje stopy do świętego drzewa, przebija się włócznią i wisi do góry nogami przez 9 pełnych nocy, mając na celu zdobycie zarówno mądrości, jak i wiedzy.* Pod koniec dnia 9 Odin spada z drzewa i podczas Upadek ujawnia sobie i wszechświatowi nazwę każdej runy. Dlatego zna nazwę, wartość, znaczenie i symbole wszystkiego, co ukryte i tajemnicze we wszechświecie.**
* Kuszące jest porównanie rytuału inicjacyjnego Odyna powieszonego na Yggdrasilu, by zdobyć mądrość i wiedzę z epizodu Księgi Rodzaju, kiedy Adam i Ewa skosztują zakazanego owocu Ogrodu Eden, który daje im dostęp do wiedzy o tym, co dobre i złe. Ich wygnanie z Ogrodu Eden jest również spowodowane obawą, że Bóg ma, że później skosztują innego drzewa, które było im zakazane, drzewa życia wiecznego (Rdz 3:22).
** W prologu do Ewangelii św. Jana ten ostatni napisał w swoim pierwszym wersecie: „Na początku było Słowo, a Słowo było w Bogu, a Bogiem było Słowo”. Czasownik, to znaczy słowo, wyprzedza zatem całe stworzenie i łączy się z samym Bogiem. Jan przypomina, że akt boskiego stworzenia jest oddechem, który przechodzi przez czasownik: „Bóg mówi: Niech będzie światło! I było światło”. (Rodzaju 1: 3). W religii nordyckiej Odyn może być najpotężniejszym z bogów, ale nie jest wszechmocny i wszechwiedzący. Właśnie dlatego, podobnie jak Budda i Jezus, którzy przeżyli własne próby, Odyn ucieka się do ofiarnego doświadczenia inicjacyjnego, aby zdobyć mądrość i wiedzę na temat ukrytego znaczenia rzeczy w komunii kosmicznej. Ponadto znajdujemy siłę słów jako medium do magicznego tworzenia rzeczywistości poprzez fonosemantyczną konstrukcję run. Nie można myśleć bez języka. Stworzenie świata jest zatem przede wszystkim owocem myśli, która kształtuje się poprzez wyrażenie języka.
Alfabet futhark
Runy tworzą alfabet, futhark. Podobnie jak Alphabet jest skracaniem pierwszych dwóch liter alfabetu greckiego (Alpha i Beta), futhark odpowiada pierwszym sześciu znakom runicznym; F dla ᛓ, U dla ᚢ, TH dla ᚦ, A dla ᚨ, R dla ᚱ i K dla ᚲ. Futhark zawiera 24 runy w najbardziej kompletnej wersji i tylko 16 znaków w uproszczonej formie. Każdy znak runiczny jest transkrypcją dźwięku i fonemu, umożliwiając pisanie słów i zdań, w taki sam sposób jak alfabet grecki lub łaciński.
Alfabet Futhark, runy wróżbiarskie i nordyccy bogowie
|
Znaczenie run
Rola i funkcja run
Nie chcąc karykaturować runeologów w dwóch szkołach, jasne jest, że dwa prądy są sobie przeciwne: z jednej strony ci, którzy wierzą w niemal systematyczną mistyczno-magiczną symbolikę użycia run, az drugiej racjonaliści, dla których alfabet runiczny miał wyłączne praktyczne zastosowanie dosłownej transkrypcji. Jak często w interpretacji czasów starożytnych rzeczywistość najprawdopodobniej jest mieszana. Udowodniono jednak talizmaniczne i wróżące użycie run, o czym świadczą magiczne lub prorocze formuły, które udało nam się znaleźć, w szczególności słynny kamień Björketop, pochodzący z VII wieku. Magiczne użycie run przypomina nieco egipskie hieroglify; napis wzmacnia magiczny wymiar obiektu, a moc inkantacji jest tym silniejsza, że pozostaje ukryty przed śmiertelnikami.
Niezależnie od tego, czy są wygrawerowane w kamieniu, kawałku rogu czy skóry, historyczne i archeologiczne ślady run wydają się sprzyjać krótkim napisom. Pisownia symboli runicznych sprzyja również aplikacji do grawerowania na kamieniu i innych twardych powierzchniach. Na marginesie należy zauważyć, że dotyczy to również alfabetu łacińskiego, który na początku jest głównie kapitałem, dlatego jest bardziej kanciasty i dostosowany do narzędzi kamieniarskich i rzeźbiarzy z Imperium Rzymskiego.
Wróżbiarskie runy
Rzymski historyk Tacyt opowiada w I wieku o rysunkach run w swojej pracy „Germania”, podczas których pasy leszczyny, na których wygrawerowane są symbole, są następnie wrzucane na białą kartkę, a następnie wyrocznia wybiera losowo 3 i interpretuje ich znaczenie . Następnie, w zależności od tego, czy odczyt wróżbiarski jest pozytywny, czy nie, planowane działanie zostaje zainicjowane lub przełożone na później. Chociaż wydaje się, że runiczny alfabet nie był jeszcze sformalizowany w tym czasie, ten rodzaj wróżbiarstwa, którego formuła wydaje się dość podobna do drukowania kosteczek, miał być wykonywany przy użyciu symboli przed runicznych, jest to starożytny nordycki szamański magiczne symbole.
Jeśli chodzi o sposób, w jaki można przewidzieć interpretację wróżbiarską run, niektóre przekonania uważają, że zestaw 12 sal Hasgardu, z których każda jest rządzona przez boga (dokładnie tak jak 12 bogów Olimpu), jest symbolizowany przez 3 runy. Każde trio runiczne może być również powiązane z określonym okresem kalendarzowym. Zatem w zależności od daty urodzenia można ustalić, do którego boskiego domu należysz i jakie są twoje osobiste runy. Znając swoje osobiste runy porodowe, możesz mieć bazę do czytania w perspektywie odbitek wróżbiarskich w odpowiedzi na konkretne pytania. W bardziej klasycznym podejściu do wróżbiarskich losowań run, które jest podobne do losowania 3 kart tarota i przykładu związanego z Tacytem, każdą runę można powiązać z nordyckim Bogiem oraz mocami, cnotami i symbolami z nią związanymi. Podobnie, jak tarot, odwrócona runa ma odwrócone znaczenie.